ԽՈԶՆ ՈՒ ԱԳՌԱՎԸ
ԽՈԶՆ ՈՒ ԱԳՌԱՎԸ Մի դարավոր կաղնու տակ Խոզը ագահ ու անհագ, Այնքան կաղին զխտվեց, Որ ցած ընկավ ու փռվեց: Զարթնեց քնից ու տակից Ծառը փորեց արմատից: — Ի՞նչ ես անում, այ անգետ, — — Ագռավն ասաց վերևից: — Խա՞ղ ես անում ծառի հետ, Կչորանա արևից: — Չորանում է` չորանա, — Ինձ ի՞նչ օգուտ` զորանա,Continue reading ԽՈԶՆ ՈՒ ԱԳՌԱՎԸ